πανεπώπης

ὁ Α

αυτός που εποπτεύει τα πάντα («Ζηνὶ Θεῶν ὑπατῳ πανεπώπῃ», επιγρ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < παν-* + ἐπὶ + -ώπης (< ὄπωπα*)].